ΣΑΠΟΥΝΙ ΚΑΙ ΣΚΟΙΝΙ...

(ΑΠΟΔΕΛΤΙΩΣΗ ΑΡΘΡΟΥ Κ.ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΊΑ).

Που το παράδοξο με τα γεγονότα που απασχολούν τις τελευταίες μέρες εφημερίδες και ΜΜΕ ; Πάντα οι παρατρεχάμενοι , κι όχι μόνο στον έρμο τούτο τόπο, αλλά διεθνώς και διαχρονικά περίσσεψαν. Δίπλα σε κάθε ηγέτη, άρχοντα, κυβερνήτη, διοικητή, διευθυντή, γυμνασιάρχη, έφορο, ταμία, δίπλα σε κάθε αστυνομικό διευθυντή, σε κάθε επιχειρηματία, αφεντικό, υπεύθυνο, φυτρώνει κάθε φορά ‘ενα ζιζάνιο. Είτε φυτεμένο από τον Κύριο είτε αυτοφυές.

Πρέπει να συνηθίσουμε την ιδέα πως η προδοσία, η υπονόμευση, η συκοφαντία, η διαστρέβλωση, η παραπληροφόρηση , η αλλοίωση, το πισώπλατο χτύπημα είναι σχεδόν εγγεγραμμένα στο DNA του ανθρώπου.

Ξεχάσαμε άραγε τόσο γρήγορα το «μύθο» του Παραδείσου ; Ο όφις δεν μας δίδαξε τίποτε ; Ούτε το φίδι κολοβό των γιαγιάδων μας ; Φαίνεται εξάλλου λογικό να είναι σχεδόν δίδυμο κάθε εξουσιαστικού σχήματος η προδοσία. Αισθάνεται κανείς την ανάγκη να δεχτεί πως κάτω από τη σκιά κάθε εξουσιαστικής φύτρας ανδρώνεται και ο μανδραγόρας που κατ΄αρχάς ναρκώνει, αφήνοντας τον εξουσιαστή στην άγνοια και την αμεριμνησία , ώσπου μέσα στο βαθύ ύπνο του να δεχτεί το δηλητήριο του σκορπιού   ή του λυσσασμένου πίθηκου ( το είδαμε κι αυτό στη μακάρια χώρα μας ).

 Δεν είναι μόνο οι γελωτοποιοί , οι τζουτζέδες δίπλα στους θρόνους, είναι και οι γελαστοί δήμιοι που μετατρέπουν τα σιρίτια σε αγχόνη και τη σαμπάνια…σε σαμπουάν, κοινώς σαπούνι για να κρεμάσουν το αφεντικό.

( Σ.Σ. Από το ανωτέρω άρθρο του γνωστού πολυτάλαντου πνευματικού ανθρώπου λείπει η φωτογραφία του κ.Μπαλτάκου που σαν κι αυτόν διαχρονικά υπήρξαν και θα υπάρξουν κι άλλοι, όταν ο εκάστοτε Αρχηγός κόμματος κοιμάται με τα τσαρούχια ).  

ΤΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΙΑ ΤΩΝ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΩΝ

___________________________________________

Στη μόνη εκλογική αναμέτρηση που μέχρι τώρα τα κόμματα δεν είχαν στήσει πασαρέλα για την επιλογή των υποψηφίων τους και δεν είχαν θέσει ως βασικό προσόν και βασικό κριτήριο επιλογής τους την αναγνωρισιμότητα, ήταν οι ευρωεκλογές. Τώρα λοιπόν βάζουν στο μίξερ  ( και τι δε βάζουν, μπαξές λαχανοκηπουρικής) α(η)ειδούς, μπαλαδόρους, ...αστέρες τηλεορασικούς, ηθοποιούς, ε και δημοσιογράφους (δεν μπορούσαν να λείψουν αυτοί, κολλάνε στην εκάστοτε εξουσία σαν στρείδια ) ως   γαρνιτούρα ανανέωσης  και κάθε άλλον αναγνωρίσιμο, τους ανακατεύουν σαν τράπουλα, τους ονομάζουν πολιτικούς και τους σερβίρουν στο εκλογικό σώμα, για να τους ψηφίσει!!!

Όλοι έχουν ασφαλώς δικαίωμα να εκτίθενται στη λαϊκή ψήφο, αλλά (που πας ρε Καραμήτρο ξαφνικά, ανίδεος από πολιτική, στερούμενος έστω και ένα ψωροπτυχίο του 5, και μόνο με ένα think you να αλλοιθωρίζεις για Βρυξέλλες και να ξερογλύφεσε για το 30χίλιαρο μηνιάτικο και το Ευρωπαικό μεγαλείο !!!. Δηλαδή όλοι αυτοί ανακάλυψαν ξαφνικά ότι έχουν πολιτικές φιλοδοξίες ,το ...διαπίστωσαν τα κόμματα και ως άλλες γλάστρες διακοσμούν τα ψηφοδέλτια !!!.

Δυστυχώς το παρελθόν έχει αποδείξει ότι πολλοί υποψήφιοι, με μοναδικό προσόν την αναγνωρισιμότητα οικονόμησαν ουκ ολίγες ψήφους , αλλά ως ιχθείς χάνοι καμαρώνουν στη Βουλή.

 Για τις Ευρωεκλογές η εναγώνια αναζήτηση υποψηφίων γνωστών «φατσικώς» είναι ένα από τα αρνητικά αποτελέσματα της ψηφοκαθιέρωσης για πρώτη φορά, αλλά ερήμην του εκλογικού σώματος να «πουλάνε» οι αρχηγοί των κομμάτων τις υποψηφιότητες πήγαινε πολύ, όταν ένας αριθμός εξ αυτών ούτε ακούστηκε ποτέ, ούτε μπόρεσε να αρθρώσει έστω και με τα χωριάτικά του μια αγγλική λέξη. Τελειώνοντας όμως την 5ετή θητεία του, έχει αγοράσει ένα διαμέρισμα στις Βρυξέλλες ή εδώ κι έχει βάλει στην πάντα μια 500άρα χιλιάδες ευρώ(Οπως ομολογήθηκε από Ελληνα Ευρωβουλευτή ).  

Ευθύνονται λοιπόν τα κόμματα, αλλά και όσοι αποδέχονται τέτοια πρόταση επίσης ευθύνονται γιατί έτσι ικανοποιούν τη ματαιοδοξία τους, ενώ γνωρίζουν   εκ των προτέρων, ως υποψήφιοι μιας χρήσεως ότι ούτε τις δυνατότητες έχουν, ούτε τις γνώσεις, αλλά ούτε και τη διάθεση να ασχοληθούν στα σοβαρά, αφού μόνη επιθυμία τους είναι η προβολή , η φιγούρα και το κονόμι, λειτουργώντας ως υποψήφιοι μιας χρήσεως !. Τα κόμματα λειτουργούν με όρους γελοιοποιήσεως  κι έτσι θάβουν  όσους έχουν ικανότητες και εφόδια προσφοράς, χάριν των ...αναγνωρίσιμων καρακαηδόνων!.

Ψάχνουν λοιπόν κράχτες ,σε μια απέλπιδα προσπάθεια για ψήφους. Η βιτρίνα και το περιτύλιγμα κυριαρχούν ακόμη μια φορά , ενώ το περιεχόμενο εξακολουθεί να αποτελεί είδος προς αναζήτηση . Τώρα αν η επιλογή των υποψηφίων προκύπτει από διαδικασίες εσωκομματικής δημοκρατίας, κλάφτα Χαράλαμπε .

 Όμως  όμως

Και καλά αυτά τα καραγκιοζιλίκια με τους υποψήφιους. Οι πολίτες ‘ομως δεν είναι άμοιροι ευθυνών .  Σ΄αυτές τις εκλογές με σταυρό ο καθένας έχει την ευθύνη των επιλογών του. Δεν έχει κανένα άλλοθι , ‘οπως ενδεχομένως θα μπορούσε κάποιος να επικαλεστεί κατά τις προηγούμενες αναμετρήσεις . Δίκαιο και αναπόφευκτο το τίμημα της βλακώδους ψήφου που τον βαρύνει η δική του μακαριότητα και η ελαφρά τη καρδία ψήφος του, κατά το κοινόν «άξιος της μοίρας του». Τώρα πληρώνει τα κολλητιλίκια με τους κάθε καρυδιάς καρύδι κομματικούς.

Το ρεζουμέ της ακαταλόγιστης ψήφου, χωρίς βάσανο , είναι λευκή επιταγή, κι όσο την δίνουμε , τον κακό μας τον καιρό, κι όλοι αυτοί που ψωμίζονται από το δημόσιο θα μας γράφουν στα αρ... τους.  Πάντως γεμίζουν οι εφημερίδες ,ιδίως στα Δημοτικά, από καρικατούρες κλαυσίγελων που άλλαξαν καιροσκοπικά , παρέες και συνήθειες .

Ενώ λιβάνιζαν τα κόμματά τους, τώρα δεν σε ξέρω ,δεν με ξέρεις, υποφέρω και υποφέρεις, πρωταθλητές κωλοτούμπας.

Και καμάρι για την «έξοδο στις αγορές». Βγήκαμε γιά ΔΑΝΕΙΚΑ  και χαιρόμαστε γι΄αυτό, γιατί μέχρι προχθές ΔΕΝ μας έδιναν ούτε σεντ .Το ότι ένα χρεοκοπημένο κράτος δανείζεται, με όποιο επιτόκιο, είναι καρκινογόνο, γιατί μπαίνουν ως χρεώστες και τα δισέγγονά μας !.  Ήδη ζούμε τη διάλυση του Ε.Σ.Υ. και του κοινωνικού κράτους . Τα πάντα καταρρέουν.

Σε σχέση με τους εραστές της δραχμής. Ας μας πουν οι εγχώριοι ευεργέτες ή ορθότερα καποιοι απ΄αυτούς, που περιμένουν την «πολυπόθητη» ώρα της μετάβασής μας στη δραχμή, όχι για τη «σωτηρία της πατρίδας», αλλά για να εξαργυρώσουν το ένα ευρώ όχι προς 340,75,αλλά προς 1500 ή και 2000 δραχμές !!!!!

Και μια κουβέντα για τους συνδικαλιστές. Οι οργανώσεις τους έχουν καταγραφεί στη συνείδηση του κόσμου ως κομματικά ελεγχόμενες και καθοδηγούμενες από τα κόμματα, ως φυτώρια υπουργών και στελεχών του κρατικού μηχανισμού. Ας θυμηθούμε από το 1974 και δώθε πόσοι πρόεδροι της ΓΣΕΕ αλλα και της ΑΔΕΔΥ και άλλοι τους, τι πολιτική καριέρα έχουν φτιάξει. Έτσι οι εργαζόμενοι δεν τους εμπιστεύονται πια, γιατί αυτοί βάζουν το παραταξιακό τους συμφέρον πάνω πάνω και εκτονώνουν την οργή τους με 24ωρες απεργίες που μοιάζουν με μπαλωθιές στον αέρα.