Αρχαίο ρητό που πάντα είναι επίκαιρο.
Χρόνια και χρόνια με απασχολούσε πως και γιατί χιλιάδες
ανθρωποι που έχουν ευεργετηθεί απλόχερα από άλλους,
έχουν γυρίσει την πλάτη τους στον ευεργέτη και αρκετές φορές
έγιναν ορκισμένοι εχθροί του.
"Κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό" ή " Ο,τι καλό κάνεις θα το
βρεις μπροστά σου". κι άλλες πάνσοφες παροιμίες και ρητά
που συνιστούν μεγαθυμία, καλοσύνη και βοήθεια στο διπλανό.
Και σύμφωνα με μια θεωρία, υπάρχει μια συμπαντική αρμονία-
ισορροπία ότι όταν κάνεις κάπου το καλό, το εισπράττεις στη
ζωή σου από αλλού. Από τον Θεό, από το Σύμπαν ίσως, αλλά
ποτέ όμως από τον ευργετημένο !.
Συνήθως βοηθάμε άτομα που έχουν επείγουσα ανάγκη ή που
προσποιούνται ότι έχουν ανάγκη. Στη δεύτερη περίπτωση έπεσες
σε απατεώνα, οπότε ας πρόσεχες !.
Εδώ όμως π.χ. μιλάμε για κάποιον που πράγματι είναι σε δύσκολη
θέση . Του βρίσκεις δουλειά, τον δανείζεις-αγύριστα , τον σώζεις
από τη φυλακή, τον βάζεις σπίτι σου, τον στηρίζεις ψυχολογικά.
Επειδή τον αγαπάς, τον θεωρείς δικό σου άνθρωπο, φίλο σου
και " Ο φίλος τω φίλω εν κινδύνοις γιγνώσκει". Του στάθηκες
γιατί είσαι κι εσύ έτσι. Άνθρωπος.
Κι όμως συνηθέστατα είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο πως
αυτός ο τύπος ο ευεργετημένος "θα γίνει εχθρός σου" !.
Γιατί ; ένα πελώριο γιατί ;
Τούδωσες ό,τι σου ζήτησε ανυστερόβουλα, ακόμη και παρανο-
μώντας ενδεχομένως.
Ποιός ο λόγος λοιπόν που σου επιστρέφει "αντί του μάνα, χολή;"
Συνήθως βοηθάμε ανθρώπους που έχουν πολύ λιγότερα από
τον ευεργέτη. Όσο περισσσότερα προσφέρεις από το περίσευμα
ή κι από το υστέρημά σου ( που αργότερα διαπιστώνεις ότι δεν
το άξιζε) , τόσο γιγαντώνεις μέσα του το σύμπλεγμα κατωτερότη-
τας και τον εξαγριώνεις, τον κάνεις μπαρούτι στην ανημπόρια του,
βλέποντας ότι με ένα τηλεφώνημά σου, μια επέμβασή σου, του
ικανοποιείς το αίτημα.
Δεν είναι θέμα του το οικονομικό, αλλά το έλλειμμά του , το ψυχικό
που τον κάνει συναισθηματικά μισερό και κομπλεξικό.
Δεν μπορεί να ανεχθεί κάποιον που τον βοηθάει, τον ξελασπώνει
χωρίς αντάλλαγμα. Κι όταν του προσφέρει μια δουλειά. αρχίζει να
τον φθονεί-κι είναι άλλο η ζήλια κι άλλο ο φθόνος. Αυτό προκαλεί
το μίσος.
¨Οσα περισσότερα του δίνεις, τόσο πιο πολύ τον εξαγριώνεις.
Γιατί τον προσβάλεις !. Αυτή είναι η λέξη. Τον προσβάλεις .
Νιώθει "υπό" και δεν πρόκειται να στο συγχωρήσει ποτέ.
Λένε " Το χέρι που σε ταϊζει , ποτέ μην το δαγκώσεις".
Με τον ευεργετηθέντα συμβαίνει το αντίθετο.. Κάποια στιγμή
θα το δαγκώσει. Ο υποτακτικός, ο κόλακας, ο αυλικός,ο
παραγιός, ο εργαζόμενος σε εργοδότη, ποτέ δεν θα είναι
αληθινά ευγνώμων σ΄αυτόν που τον ευεργέτησε.
Κι όχι ότι ο ευεργέτης περιμένει, γλύψιμο, ανταπόδοση, δουλική
συμπεριφορά , ανταλλάγματα κλπ. Αλλά κάποια στιγμή νιώθει
ότι μπορεί να βοηθήσει κάποιον, έτσι γιατί μπορεί, ανθρώπινα.
Στην αρχαιότητά μας, είναι γνωστό, ότι η αχαριστία ήταν ποινικό
αδίκημα και κολαζόταν αυστηρά.
Οι καλές εμπειρίες στη ζωή μας, μας έχουν βοηθήει πάρα πολύ και
μας διαμορφώνουν το χαρακτήρα σε πολλά. Αλλά οι κακές που
έχουν σχέση με όποια ανιδιοτελή προσφορά βοήθειας σε άλλους
είναι ανεξίτηλες και φέρνουν στενοχώρια αλλά και αντιπάθεια στον
ευεργετηθέντα , που συμβαίνει να τον βλέπεις συχνά στην πόλη
σου και να σου αρνιέται κι αυτήν ακόμη την καλημέρα !!!.
Ίσως γι΄αυτό όμως γινόμαστε σκληροί, απάνθρωποι και αδιάφοροι
εκεί που θα μπορούσαμε να προσφέρουμε.
Αναδημοσίευση.
