Είναι το κύριο Διαιτητικό Δικαστήριο , όργανο του Ο.Η.Ε.που ιδρύθηκε την 26-6-1945.
Δεν αποτελεί αυτοτελή οργανισμό διότι το καταστατικό του αποτελεί τμήμα του κατ/κού
του ΟΗΕ. Είναι αρμόδιο για την επίλυση διαφορών μεταξύ κρατών και δύναται να γνωμο-
δοτεί για διάφορα θέματα.
Είναι δυνατή η προσφυγή δύο κρατών με τον όρο υπογραφής κοινού συνυποσχετικού για την πρσφυγή και φυσικά ως περιεχόμενο τα αιτήματα του καθενός .
Στα διαρκή θέματα που έχουμε συνεχώς με την Τουρκία όλο και συζητείται μια πρόθεση
προσφυγής μας αλλά με δύο μόνο θέματα την αναγνώριση ύπαρξης υφαλοκρηπίδας των
νησιών μας και την κήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
Οι Τούρκοι αντίθετα θέτουν έντεκα (11) !!! θέματα ως διαφορές μας μεταξύ των οποίων
την αποστρατικοποίηση των νησιών μας, την ανυπαρξία υφαλοκρηπίδας των νησιών μας
Ρόδου, Καρπάθου.Κάσου και Κρήτης !!! ακόμα και την αναγνώριση ως "γκρίζων ζωνών"
17 νησίδων και βραχονησίδων μας κλπ. ό,τι τους κατέβει...
Φυσικό επακόλουθο να απορρίπτουμε τις τερατολογίες τους και αυτοί τα δικά μας αιτήματα
που βασίζονται "νομιμότατα" κατά το διεθνές δίκαιο της θάλασσας παγκοσμίως αποδεκτό !.
Άρα απόλυτη ασυμφωνία και δεν αποδεχόμαστε τις τερατολογίες τους!.
Το θέμα λοιπόν απασχολεί τις κυβερνήσεις μας χρόνια τώρα και εκφράζονται διάφορες
απόψεις περί προσφυγείς ή όχι με ανάλογους υποστηρικτές.
Από διάφορες δημοσιεύσεις παραθέτω σταχυολογήματα για πληροφόρηση.
Τώρα βέβαια με τον κορωνοϊό, το μεταναστευτικό-προσφυγικό, το άμεσο οικονομικό πρόβλημα δεν είναι στις προτεραιότητές μας, αλλά από την πρακτική του ΔΔΔ προκύπτει
ότι αυτό εκδίδει αποφάσεις των οποίων η εφαρμογή επαφίεται στην καλή διάθεση των
εμπλεκομένων και συνηθίζει να εκδίδει αποφάσεις που έχουν τη δυνατότητα να "αρέσουν"
και στους δύο, μήπως και γίνουν αποδεκτές. Γράφτηκε ακόμη ότι γνωρίζοντας αυτό
οι τουρκαλάδες τόσα χρόνια πάνε και δεν πάνε στη Χάγη όπως φαίνεται.
Για εμάς επομένως αυτό το ¨φόρτωμα" των γειτόνων μας με τόσα παράλογα θέματα πως
να αποφασίσουμε την προσφυγή ?.
Μια προσφυγή έχει τα υπέρ και τα κατά. Υπερ θα ήταν μια δίκαιη διαδικασία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια δεσμευτική συμφωνία διαρκείας.Αυτή θα είχε ως αποτέλεσμα να γίνει πιο δύσκολη-αν όχι θα περιόριζε-οποιαδήποτε εδαφική ή άλλη αξίωση.που γίνεται σε αμφισβητούμενες περιοχές.Πράγματι όποια και αν ήταν η απόφαση του ΔΔΔ θα αύξαινε και την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας σε όλα τα θέματα. Το πιθανό μειονέκτημα είναι πως η δικαιοσύνη είναι τυφλή και δεν υπάρχει καμία εγγύηση για το πιο θα είναι το αποτέλεσμα της ετυμηγορίας του ΔΔΔ.
Το ΔΔΔ θα μπορούσε ακόμη και να αποφασίσει ότι το θέμα είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενο για να αποφασίσει επάνω σε αυτό τελεσίδικα. Η εξαιρετική πολιτικοποιημένη φύση των διμερών μας σχέσεων ενδέχεται να το "σπρώξει" στο να εκδώσει μια-μη απόφαση , όπως συνέβει στην υπόθεση μεταξύ Σλοβενίας και Κροατίας το 2019 για συνοριακή διαφορά.
Υποστηρίζεται σοβαρά η αποψη ότι η προσφυγή είναι η μόνη μας ελπίδα υπό την προυπόθεση ότι θα κερδίσουμε αλλά και ότι θα χάσουμε αν το ΔΔΔ ασχοληθεί με όλα τα τούρκικα θέματα, αν δεχτούμε τη συζήτησή τους.Μια τέτοια υπόθεση όμως αν συμβεί θα είναι κόλαφος για τη χώρα μας !!!! Το αναπόφευκτο είναι, λένε, ότι θα κερδίσουμε αλλά και θα χάσουμε...
Γεγονός είναι ότι μια προσφυγή μας εβνδεχομένως δίκοπο μαχαίρι, όταν έχουμε τέτοιο γείτονα. Πάντως τα ναι και τα όχι των ειδικών έχουν ισχυρά επιχειρήματα.
