Η επιτυχία των έξη Ολυμπιονικών μας είναι μεν μια αθλητική επιτυχία σπάνια για
τα τελευταία χρόνια, αλλά συγχρόνως είναι η εκδίκηση της συκοφαντημένης αριστείας
που τόσο λοιδώρησε ο και καθηγητής ΑΕΙ και υπουργός της κυβέρνησης, καθόσον λόγω
αμετανόητης κομμουνιστικής ιδεολογίας όπως και οι δικοί του, η ισοπέδωση της ισότητας
απανταχού είναι το μότο της ιδεολογίας τους. ΟΙ δικοί μας λοιπόν και όλοι όσοι αγωνί-
στηκαν αξιοπρεπώς και με καλογερική προσήλωση στις προπονήσεις τους έδωσαν τον
καλύτερο εαυτό τους στην σπουδαία εμφάνιση του Ελληνικού αθλητισμού στο Ρίο.
Για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια η Πολιτεία αναγκάστηκε να υποδεχθεί Ολυμπιο-
νίκες οι οποίοι ΔΕΝ χρωστάνε τίποτε.Είναι κι αυτός ένας λόγος για τον οποίο ΔΕΝ ξέρει
πως να τους αμείψει !. Όχι πως η για πρώτη φορά αριστερά δεν θέλει λίγη από την λάμψη
των αρίστων .Μόνο που θα την ήθελε με ολίγη αριστερή επικάλυψη σαν άλλους παλιά...
Οι Ολυμπιονίκες προφανώς προσφέρουν συμβολισμούς της νίκης σε μια χώρα, σε ένα
συλλογικό υποσυνείδητο όπως το δικό μας. Κατά τα άλλα είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς
τους σε ένα επίπεδο πέραν της πολιτικής ( κι ας τους χρησιμοποιεί ως διασημότητες κατά
κόρον στο κάδρο της για κάποιους πόντους δικής της δημοσιότητας , αλλά πέραν τούτου
ουδέν) !!!. Άνθρωποι που στην ουσία προσπαθούν να κλέψουν λίγη από τη λάμψη των
αθλητών που παλεύουν χρόνια όχι μόνο για τα αγωνίσματά τους, αλλά για τα αυτονόητα.
Εκπρόσωποι της πολιτείας που στην ουσία έπαιζαν το ρόλο των μαϊμούδων . Δεν έβλεπαν,
δεν άκουγαν και κυρίως δεν μίλαγαν για τις πρωτοφανείς άθλιες αθλητικές συνθήκες στη χώρα μας στα προπονητήρια. Και για άλλη μια φορά ξελιγώθηκαν στα συγχαρητήρια
και μετά σιγή ασυρμάτου , όπως πάντοτε πολλά χρόνια. Μέχρι το 2020 !!!
Οι αγώνες του Ριο ήταν, εκ των πραγμάτων, για την Ελλάδα αγώνες προσγείωσης στην
πραγματικότητα-μια πραγματικότητα σκληρή αλλά με εκλάμψεις που δικαιολογούν
μια μικρή αισιοδοξία.
Μια τέτοια αισιοδοξία θα μπορούσε να βγει με τα ίδια περίπου μέσα-μείον φυσικά τον πρωταθλητισμό- από το σώμα της Ελληνικής κοινωνίας. Αρκεί να κάναμε ο καθένας στον τομέα του, αυτό που έκαναν οι έξη Ολυμπιονίκες και οι υπόλοιποι άξιοι αθλητές :
Δουλειά μακριά από το παιχνίδι των εντυπώσεων, με προσήλωση, πείσμα και, ναι, ένα
είδος ταπεινοφροσύνης. Στην Ελλάδα των μνημονίων τα μετάλλια ανήκουν σε αυτούς που
τε κέρδισαν , μαζί με τους προπονητές τους που τους συνέδραμαν και με τις οικογένειές
τους που ήταν και είναι πάντοτε δίπλα τους.
Γεγονός πολύ ευχάριστο είναι ότι τα τελευταία χρόνια είδαμε δεκάδες παραδείγματα νέων Ελλήνων που μετέχουν σε Ολυμπιάδες και άλλες διεθνείς διοργανώσεις, μαθηματικής σκέψης, σε νομικές αντιπαραθέσεις νομικών σχολών σπουδαίων αλλοδαπών ΑΕΙ, σε αγώνες σκακιού, σε διαγωνισμούς ρομποτικών κατασκευών και σε τόσα άλλα αγωνίσματα-παιχνίδια. Σιωπηλά αυτοί και οι δάσκαλοί τους απολαμβάνουν λίγα λεπτά δημοσιότητας .
Κι αν η σοφία της προσπάθειας που οδήγησε σε επιτυχημένο αποτέλεσμα είναι αρκετή, δεν στέκονται σ΄αυτή, ούτε τους ενδιαφέρει πλέον μόνον αυτή. Η ψυχή αγωνίζεται μαζί με το σώμα και τον νου , και όσο πιο καθαρή μένει όταν φτάνει στο βάθρο της επιτυχίας, εκεί που δεν ανακρούεται πάντα ο Εθνικός Ύμνος , εκεί που δεν υπάρχει το δάκρυ των συμπατριωτών να πανηγυρίσει μια νίκη, την οποία ένας λαός έχει ανάγκη να θεωρήσει και δική του νίκη, τόσο πιο πολλές είναι οι πιθανότητες να επιτύχει σε έναν σκοπό που όλα αυτά τα σπουδαία και μεγάλα δηλώνουν : Στη μεταβολή του νικητή σε πρότυπο για τους άλλους. Η νίκη όλων των αγωνιστών δικαιώνεται όχι όταν τους υμνούμε στο απόγειο της δικής τους δόξας, για την οποία συνήθως εμείς τίποτε δεν θυσιάσαμε , αλλά όταν τους εξυψώνουμε σε πρότυπα ζωής και ελπίδας, ότι όλα τα δύσκολα κάποτε τελειώνουν με επιτυχία."",(Θ.Ρουσσόπουλος).
Μια απορία. Τι σχέση έχουν τα ομαδικά αθλήματα με τους Ο.Α. δεν το κατάλαβα ποτέ.
Οι ΟΑ είναι η αποθέωση της ατομικής προσπάθειας ( όπως ξεκίνησαν στην Ελλάδα) και οι ομάδες δεν θα έπρεπε να έχουν θέση. Και μάλιστα η παρωδία του ποδοσφαίρου. Όταν έχουμε Μουντιάλ το 2018, ποιό κράτος θα στείλει στους ΟΑ πρωτοκλασάτους παίχτες, όπως στο Ριο και όπως πάντα γίνεται !Και στο Μπάσκετ για να κερδίζει πάντα η ομάδα των ΗΠΑ. Αλλά και η εφευρετική κλοτσοπατινάδα του ταεκβοντο. Και κάθε 4ετία φορτώνουν το πρόγραμμα με απίθανα "σπορ" λίγων κρατών , έτσι για πιο πολλά εισιτήρια !
Μπάντμιντον και Μπιτς Βόλει !!!. Και τένις με τους εκατομμυριούχους των Οπεν !.
