Με τα μάτια κλειστά...

Τη σημερινή ζωή, εδώ στην πατρίδα μας,αν τη βλέπεις με τα μάτια
ανοιχτά συνήθως γεμίζουν από θαμπάδα με τόσα άθλια που συμβαίνουν
κάθε μέρα.Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όσοι αντιδρούν γενικώς σε κάθε
προσπάθεια μεταρρύθμισης αλλά και οι κάθε λογής "επαναστάτες"
που πιστεύουν ότι με τις μολότοφ θα αλλάξουν την κοινωνία, είναι
ότι η δράση δημιουργεί και αντίδραση. Ιδιαίτερα η γενική άρνηση
για τα πάντα, οδηγεί σε αδιέξοδα ,διαχέει ένα εμφανή ή έρποντα
φόβο και με έκπληξη βλέπουμε ένα μεγάλο μέρος των πολιτών να
δέχεται αδιαμαρτύρητα ό,τι αποφασίζει μια κυβέρνηση που συνήθως
τα όποια μέτρα της είναι "ζόρικα" για όλους.
Δακρυσμένος όμως βλέπεις τον κόσμο καλύτερα. Και με τα μάτια
κλειστά ονειροπολείς κάνοντας σεργιάνι κάποιες φορές σε
καλύτερους κόσμους. Όχι βέβαια εθελοτυφλώντας αλλά ονειρευόμενος.
Αυτό είναι το πρόβλημα της σύγχρονης κοινωνίας, δεν ονειρεύεται
απλώς διαχειρίζεται.Ποιητικά βέβαια τα παραπάνω, αλλά πως να
ξεφεύγει κανείς από τη ζοφερή πραγματικότητα ;
Είχε γράψει κάπου ο Καζαντζάκης : "Όταν ξαπλώνω στην πολυθρόνα
μου και κλείνω τα μάτια, βλέπω ό,τι θέλω, ταξιδεύω όπου θέλω
κι έχω την επιλογή να βλέπω τις ομορφιές του κόσμου κι όχι
τις αθλιότητες που συμβαίνουν".