Καθημερινή εχθρότητα

Καθημερινή εχθρότητα, τόσο που κατάντησε αμελητέα. Ελάχιστους, ελάχιστα,
απασχολεί γιατί συνήθως ακούμε, βλέπουμε και προσπερνάμε. Κάνουμε από
αδιαφορία μια ζημιά στην περιουσία κάποιου, άρα φερνόμαστε εχθρικά αφού
αδιαφορούμε, φεύγουμε , διότι δήθεν βιαζόμαστε ( έτσι δικαιολογούμε τη ζημιά
που προκαλέσαμε) και ψάχνουμε οποιαδήποτε δικαιολογία για τη συνείδησή μας.
Σκέτος ανταρτοπόλεμος . Χτύπα και φεύγα σαν καταδρομή. Έκανε μανούβρα ο
άλλος μέσα στη νύχτα, χτυπάει εκκωφαντικά όποιου άτυχου το ΙΧ βρέθηκε εκεί,
ξυπνάει η γειτονιά και στι πι και φι κάνει τις μανούβρες, μαρσάρει και μη τον
είδατε !. Πολιτισμένος ο κύριος. Που να μπλέξει μέσα στη νύχτα με τροχαίες,
καταθέσεις, φωτογραφίες, διμαρτυρίες κλπ. Μην τον είδατε...
Χαρά στο πράγμα. Συμβαίνουν τόσα και τόσα καθημερινά, εδώ ο κόσμος
καίγεται και για ένα φτερό, φανάρι , καθρέφτη θα νιαστούμε ;
Χτυπάμε αγνώστους και γλιστράμε αθέατοι στην ανωνυμία.
Ευθύνες δεν αναδεχόμαστε, εδώ ακόμα και οι υπουργοί υποστηρίζουν ότι
δεν έχουν πολιτική ευθύνη ( όρα ομόλογα), και βγάζουμε την ουρά μας
από ό,τι κακό ή καλό συμβαίνει. Ποιά παιδεία τώρα έ ; 10-4-07