Eλληνική πραγματικότητα.

Ένα αντιγραμένο ανέκδοτο από το Ράδιο "Ε' της Ελευθεροτυπίας.

Πεθαίνει ένας κακός και πάει φυσικά στην κόλαση, όπου διαπιστώνει
ότι κάθε χώρα έχει τη δική της.
Ο θανών Γερμαναράς ών πάει στη δικιά του και ρωτάει στη ρεσεψιόν
τι προγράμματα έχει. Η διαολοκόρη του λέει "χαλαρό προγραμματάκι".
"Ξεκινάμε με την ηλεκτρική πολυθρόνα , έτσι γαι να ζεσταθούμε , μετά
ξαπλώνουμε σε ένα κρεβατάκι με καρφάρες κι ακολουθεί από τον
Γερμαναρά διάολο ένα μαστίγωμα μέγκλα.έτσι γαι να σφίξουν τα
κόκαλα, ακολούθως σε ρίχνει στο καζάνι με σιγοβράσιμο και μετά
σου πίνει το ζουμί σου".
Τρομάζει ο θανών και μουρμουρίζει " να μας λείπει το βύσσινο" και
κοιτάζει προς την αμερικάνικη κόλαση, όπου όμως επικρατεί η ίδια
μεθοδολογία. Ας δούμε λέει άλλες όπως ελβετικές, σκανδιναβικές
κολάσεις που ίσως να είναι πιό φιλελεύθερες, όμως βλέπει ότι
όλες είναι με τις ίδιες μεθόδους , σαν καρμπόν.

Ξαφνικά βλέπει μπροστά στην ελληνική κόλαση ατέλειωτες ουρές,
στριμωξίδι και όλες οι φυλές είναι στη σειρά για να μπουν.
Παίρνει από το μηχάνημα αριθμό προτεραιότητας και ρωτάει
χαμηλόφωνα, τον μπροστινό του Αργεντινό. "Ρε συ φίλε γιατί
τόσος κόσμος ; έχει κάνα προγραμματάκι πιο ανεκτικό ;"
Λέει ο Αργεντινός " Μπα Φιλαράκο μου κι εδώ τα ίδια, όπως
στις άλλες". Σιγά ρε φίλε λέει ο Γερμαναράς "και γιατί τόσος
συνωστισμός ;" Χάαα, διότι φιλαράκο εδώ το προσωπικό είναι
αραχτό, βαριέται να δουλέψει και τώρα που μειώνουν τις συντά-
ξεις με το ασφαλιστικό κατεβαίνει σε απεργίες, η ηλεκτρική
καρέκλα δε δουλεύει γιατί αυτοί ενδιαφέρονται μόνο πως θα
ξεπουλήσουν τη ΔΕΗ , Αστυνομία δεν υπάρχει κι έχουνε κλέψει
όλα τα καρφιά από το κρεβάτι".
"Και το μαστίγωμα, το καζάνι, το ζουμί που θέλει να πιεί ο διάολος;"
"Χαλαρά φιλαράκο μου, χαλαρά. Αυτά γίνονται στα χαρτιά. Ο
Έλληνας διάολος το μόνο που κοιτάει είναι μήπως έχει ξεπέσει
εδώ χάμου κάνας ματσωμένος που δεν βρήκε να λαδώσει για
να πάει στον παράδεισο. Του κάνει κάνα βασανιστηριάκι στην
αρχή και μόλις πάρει τη μιζούλα του, υπογράφει ότι έγινε λάθος
και τον στέλνει στο παράδεισο μετεγγραφή"...
"Κι όλοι εμείς τα μπατήρια, τι κάνουμε ;" " Μη χολοσκάς, ούτε
ο διάολος ενδιαφέρεται για μας. Βάζει κάτι τσιράκια του διαόλου
κάλτσες, πούναι τεμπελχανάδες και αργόμισθοι, οι οποίοι πότε
έρχονται και πότε την κοπανάνε, χτυπάει ο ένας του άλλου την
κάρτα, υπογράφουν για την καρέκλα, τα καρφιά, το μαστίγιο και
το καζάνι και μετά πάνε αραχτοί απέναντι στο ουζερί και γίνονται
λιάρδα. Μη σου φύγει κουβέντα δικέ μου: Εδώ μέσα θα την
περάσουμε ζάχαρη!".
Και το ανέκδοτο αυτό ακούστηκε στο Άμστερνταμ παρακαλώ !!!.
Μας πήρανε όλοι πρέφα βρέεεε !.
Έτσι δε δουλεύει το γκουβέρνο μας ;
Θέλαμε να γίνουμε Ευρωπαίοι έ ; Τώρα μας μάθανε καλά. 3-1-08.