Πάει ο παλιός ο χρόνος...

Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε ξανά
και του χωρισμού ο ΠΟΝΟΣ ας κοιμάται στην καρδιά...
Ήταν τόσο μεγάλος ο πόνος του 2010 που , σαν την κατοχή του
1941-1944, θα μείνει ανεξίτηλος στη μνήμη μας, αν και κατά
τα γραφόμενα το 2011 θα είναι το ρέκβιεμ ενός προ-
αναγγελθέντος οικονομικού-κοινωνικού ανεπανάληπτου
εξοντωτικού έτους. Κατά το κοινώς λεγόμενο "Θα κλάψουν
μανούλες" !.

Το 2011 δεν είναι για μας ένας συνηθισμένος χρόνος.
Εχει ήδη ξεδιπλωθεί μπροστά μας ως μια οδυνηρή καμπή.
Ως η μεγαλύτερη στενωπός σε καιρό ειρήνης από την οποία
καλείται να περάσει η Ελλάδα μας.

Ενας χρόνος σκοτεινός, βεβαρυμένος από τον προηγούμενο
με ασήκωτα βάρη.
Φέρνει πρόσθετα διαρθρωτικά μέτρα, πάλι περικοπές μισθών,
επιδομάτων, κοινωνικών παροχών για να ρεφάρουμε λιγάκι !.

Νέες αυξήσεις ΦΠΑ, άρα και τιμών αισχροκέρδειας ως συνήθως
στη διατροφή μας. Καύσιμα απάνω , ΔΕΗ , εισιτήρια, ταξί.
Κοσμογονικές αλλαγές βαλτωμένων θεσμών δεκαετιών.

Όλες αυτές τις απανωτές αυξήσεις των πάντων θα τις αντι-
μετωπίσουμε με τους κουτσουρεμένους μισθούς και συντάξεις !
Η κατανάλωση θα πάει στον πάτο, θα κλείνουν αθρόα τα μαγαζιά!.
Οι μεγάλοι θα θυμηθούν την εξαθλίωση της κατοχής του 1941-44.
Και μια κυβέρνηση της πυρκαγιάς, όπου δουλεύουν 5-6
υπουργοί και οι άλλοι άγνωστοι και σιωπηλοί δεν ξέρουν τι
να κάνουν. Οι 50 υπουργοί μας μάραναν και οι 150 σύμβουλοι
του πρωθυπουργού.
Υπάρχει ελπίδα ; 1--1-2011.