ΤΑ ΑΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ...

Η αδιαλλαξία μιας απόφασης φαινομενικά και μόνο είναι ανορθολογική αλλά
και συναισθηματική. Στο βάθος της κρύβει μεγάλη γεωστρατηγική σοφία.
Δηλαδή την κάμψη της αποφασιστικότητας του επίδοξου εισβολέα , όταν αντι-
ληφθεί ότι το κόστος μιας εισβολής θα είναι ανυπόφορο για τον ίδιο και ότι η ήττα
του είναι μέσα στα ενδεχόμενα.

Το 338πΧ ο Φίλιππος Β' συνέτριψε στη Χαιρώνεια τις πόλεις της νότιας Ελλάδας.
Στη σύγκρουση δεν μετείχε η Σπάρτη. Μετά τη νίκη του ο Φίλιππος έστειλε μήνυμα
στους Σπαρτιάτες να υποταχθούν, λέγοντας ότι " ΑΝ κερδίσω αυτόν τον πόλεμο θα
γίνεται σκλάβοι για πάντα".
Οι Σπαρτιάτες απάντησαν στον επίδοξο εισβολέα μια μόνο λέξη "" ΑΝ..."" !!!

Ο Φίλιππος εντυπωσιασμένος από την αδιαλλαξία και την αποφασιστικότητα των
 Σπαρτιατών , υπαναχώρισε και τους άφησε ήσυχους !!!

ΑΝ το 480πΧ δεν έλεγε ο Λεωνίδας το "Μολών λαβέ" στους Πέρσες ,πόσω διαφορετική
θα ήταν η θέση της Ελλλάδος , .οπου εξοντώθηκαν μεν με δόλο , αλλά λίγο αργότερα
με την πανελήνια κινητοποίηση συντελέστηκε η ολοκληρωτική συντριβή των Περσών !

ΑΝ το 1453 ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος , στην πρόταση του Μωάμεθ για ειρηνική παράδοση της Πόλης δεν έλεγε τη μοναδική φράση "Την Πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν
εστίν", όπου ναι μεν ο συσχετισμός των δυνάμεων ήταν συντριπτικός υπέρ των
Μωαμεθανών , αλλά η άνευ όρων παράδοση θα σήμαινε την ευθανασία του Βυζαντίου.
Και με την μακραίωνη αντίσταση των Ελλήνων έφερε την Επανάσταση του 1821.

Το 1825 ο Ιμπραήμ κατάκαψε την Πελοπόννησο χωρίς όμως να επιτύχει την ολοκληρωτική
υποταγή της και την οριστική εξάλλειψη της Επανάστασης. Απαίτησε λοιπόν από τους
Έλληνες να προσκυνήσουν και για να σωθούν από ολοκληρωτική καταστροφή.
ΑΝ λοιπόν ΔΕΝ έλεγε ο Κολοκοτρώνης ..." Όχι τα κλαριά να μας κόψεις,  Όχι τα δέντρα
Όχι τα σπίτια που μας έκαψες, Μόνο πέτρα στην πέτρα να μείνει, εμείς δεν προσκυνούμε
Μόνο ένας Έλληνας να μείνει , πάντα θα πολεμούμε"...
Το αποτέλεσμα ήταν να επακολουθήσει η ναυμαχία του Ναβαρίνου και η συνθήκη της
Ανδριανούπολης που κατοχύρωσε την Ελληνική Ανεξαρτησία !!!.

Στις 28 Οκτωβρίου 1940 η Ιταλία έθεσε το τελεσίγραφο για την άνευ όρων
παράδοσή μας.  Ο τότε πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς απάντησε με το ιστορικό
ΟΧΙ . Δεν έχει ίσως αναλυθεί επαρκώς πως ο ορθολογικός και πολύπειρος Μεταξάς
έδωσε μια φαινομενικά ανορθολογική και όπως θεωρούσαν κάποιοι τότε αυτοκτονική
απάντηση !. Κι όμως έτσι οδήγησε στη συντριβή των Ιταλών.

Η φοβική και "συνετή"αντίδραση δεν οδήγησε ποτέ κανέναν πουθενα.

Και ένα σύγχρονο ΑΝ. Είπε προ ημερών ο κ.Τσίπρας σε δηλώσεις 1675 λέξεων...
ΑΝ ήταν τώρα κυβέρνηση λόγω κορωνοϊού τι θα έκανε..... Καλά Κρασιά...
(από διάφορα σημειώματα).  
  

ΤΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΛΟΓΩ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΧΑΜΠΕΡΜΠΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ

Ο σημαντικότερος εν ζωή, 90άρης, φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμπας , λέει
ότι δύο είναι οι βασικές ηθικές προκλήσεις που προκύπτουν από τον κορωνοϊό.

Η ΠΡΩΤΗ αφορά τη λεγόμενη "επιλογή"την τραγική και μοιραία όσο και ανήθικη
απόφαση που καλούνται  συχνά να  πάρουν  οι γιατροί όταν πρέπει να "διαλέξουν"
ποιά ζωή θα σώσουν !. Η έννοια της "αξίας" όμως της ζωής, που ανήκει στη σφαίρα
της οικονομίας , αντίκειται στην ιατρική δεοντολογία .

Η ΔΕΥΤΕΡΗ πρόκληση είναι ο  "ωφελιμιστικός" πειρασμός για τις κυβερνήσεις
να διακινδυνεύσουν μια υπερφόρτωση του συστήματος υγείας και άρα πιο πολλούς
θανάτους, προκειμένου να επαναλειτουργήσει η οικονομία και να αποτραπεί μια
κοινωνική καταστροφή. Τα θεμελιώδη όμως δικαιώματα του πολίτη , απαγορεύουν
στους κρατικούς οργανισμούς , οποιαδήποτε απόφαση που αποδέχεται το θάνατο
ανθρώπων.

Ο Χάμπερμπας , λοιπόπν, δεν έχει καμία αμφιβολία ΄Τα μέτρα περιορισμού των
ελευθεριών , που είναι πρόσκαιρα, ίσως είναι απαραίτητα ακριβώς επειδή υπηρετούν
το θεμελιώδες δικαίωμα στη ζωή!. Άλλωστε ο όρκος του Ιπποκράτη και το καθήκον του
γιατρού είναι πως θα σώσει και θα δώσει ζωή.

Στη σημερινή όμως πραγματικότητα, ιδίως στα μεγάλα κράτη με τα χιλιάδες κρούσματα,
ενυπάρχει και το φοβερό δίλημμα των γιατρών , όταν αντικρύζουν τον κατακλυσμό από
παθόντες στα νοσοκομεία, την υπερπληθώρα των Μ.Ε.Θ., με ποιόν ασθενή να ασχοληθούν,
οπότε μοιραία αρχίζει η...αναγκαστική επιλογή η οπο'ια ναι μεν είναι ανήθικη, αλλά και
οφείλουν ν΄αποφασίσουν σε ποιόν ασθενή θα δώσουν "προτεραιότητα" για θεραπεία, ιδίως
όταν πρόκειται γαι νέο ή ηλικιωμένο .

Δηλαδή στην αξία της ζωής που ανήκει στη σφαίρα της οικονομίας , η οποία βεβαίως αντίκειται στην ηθική και ιατρική δεοντολογία .

Εδώ λοιπόν είναι και το δίλημμα των κρατών!.Ζωή ή Οικονομία ?.
Ιδανικά , λέγεται, θα μπορο΄σε ο ηλικιωμένος να ζητήσει από τους γιατρούς "να προσέξουν" περισσότερο τους νέους , προβαίνοντας οικειοθελώς σε μια ηθικά αξιέπαινη πράξη
αλτρουισμού!. Αλλλά και ποιός γιατρός θα ζύγιζε την "αξία" της ζωής ενός ασθενούς ?
καθιστώντας έτσι το εαυτό του "κυρίαρχο" στη ζωή και στο θάνατο ?

Βασικά η "αξία" της ζωής είναι "εκ των ων ουκ άνευ" ! Άρα και ο περιορισμός μας είναι
το καθήκον του κράτους με το "ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ"

Επομμένως προκύπτει ότι η ανθρώπινη ζωή και υγεία κερδίζει έδαφος στην ιεράρχιση
των περισσότερων κρατών!.

Ρεαλιστικά λέγεται ότι το αγαθό της ζωής αφορά ιδίως στους ηλικιωμένους , ενώ
το αγαθό της οικονομικής ευμάρειας στους νεώτερους.

Ως δίλημμα πάλι είναι δυνατόν να θυσιαστούν οι γονείς και οι παππούδες μας για τα
παιδιά μας ? Ή οι νεώτεροι θα έπρεπε να θυσιάσουν κάτι από το σήμερα και το
αύριο για να επιβιώσουν οι δικοί τους ?.

Στην περίπτωση της χώρας μας , η πανδημία μάλλον μας συσπείρωσε , αποκαλύπτοντας
πως στα θεμελιώδη ηθικά διλήμματα υπάρχςι σύμπνοια , κάτι που δεν πρέπει να ξεχαστεί!!!

Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα υπάρξει σωτηρία και θα στρώσει η ζωή μας και η οικονομία
δεν θα μας ξαναγυρίσει στα άθλια μνημόνια !!!.