Ο σημαντικότερος εν ζωή, 90άρης, φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμπας , λέει
ότι δύο είναι οι βασικές ηθικές προκλήσεις που προκύπτουν από τον κορωνοϊό.
Η ΠΡΩΤΗ αφορά τη λεγόμενη "επιλογή"την τραγική και μοιραία όσο και ανήθικη
απόφαση που καλούνται συχνά να πάρουν οι γιατροί όταν πρέπει να "διαλέξουν"
ποιά ζωή θα σώσουν !. Η έννοια της "αξίας" όμως της ζωής, που ανήκει στη σφαίρα
της οικονομίας , αντίκειται στην ιατρική δεοντολογία .
Η ΔΕΥΤΕΡΗ πρόκληση είναι ο "ωφελιμιστικός" πειρασμός για τις κυβερνήσεις
να διακινδυνεύσουν μια υπερφόρτωση του συστήματος υγείας και άρα πιο πολλούς
θανάτους, προκειμένου να επαναλειτουργήσει η οικονομία και να αποτραπεί μια
κοινωνική καταστροφή. Τα θεμελιώδη όμως δικαιώματα του πολίτη , απαγορεύουν
στους κρατικούς οργανισμούς , οποιαδήποτε απόφαση που αποδέχεται το θάνατο
ανθρώπων.
Ο Χάμπερμπας , λοιπόπν, δεν έχει καμία αμφιβολία ΄Τα μέτρα περιορισμού των
ελευθεριών , που είναι πρόσκαιρα, ίσως είναι απαραίτητα ακριβώς επειδή υπηρετούν
το θεμελιώδες δικαίωμα στη ζωή!. Άλλωστε ο όρκος του Ιπποκράτη και το καθήκον του
γιατρού είναι πως θα σώσει και θα δώσει ζωή.
Στη σημερινή όμως πραγματικότητα, ιδίως στα μεγάλα κράτη με τα χιλιάδες κρούσματα,
ενυπάρχει και το φοβερό δίλημμα των γιατρών , όταν αντικρύζουν τον κατακλυσμό από
παθόντες στα νοσοκομεία, την υπερπληθώρα των Μ.Ε.Θ., με ποιόν ασθενή να ασχοληθούν,
οπότε μοιραία αρχίζει η...αναγκαστική επιλογή η οπο'ια ναι μεν είναι ανήθικη, αλλά και
οφείλουν ν΄αποφασίσουν σε ποιόν ασθενή θα δώσουν "προτεραιότητα" για θεραπεία, ιδίως
όταν πρόκειται γαι νέο ή ηλικιωμένο .
Δηλαδή στην αξία της ζωής που ανήκει στη σφαίρα της οικονομίας , η οποία βεβαίως αντίκειται στην ηθική και ιατρική δεοντολογία .
Εδώ λοιπόν είναι και το δίλημμα των κρατών!.Ζωή ή Οικονομία ?.
Ιδανικά , λέγεται, θα μπορο΄σε ο ηλικιωμένος να ζητήσει από τους γιατρούς "να προσέξουν" περισσότερο τους νέους , προβαίνοντας οικειοθελώς σε μια ηθικά αξιέπαινη πράξη
αλτρουισμού!. Αλλλά και ποιός γιατρός θα ζύγιζε την "αξία" της ζωής ενός ασθενούς ?
καθιστώντας έτσι το εαυτό του "κυρίαρχο" στη ζωή και στο θάνατο ?
Βασικά η "αξία" της ζωής είναι "εκ των ων ουκ άνευ" ! Άρα και ο περιορισμός μας είναι
το καθήκον του κράτους με το "ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ"
Επομμένως προκύπτει ότι η ανθρώπινη ζωή και υγεία κερδίζει έδαφος στην ιεράρχιση
των περισσότερων κρατών!.
Ρεαλιστικά λέγεται ότι το αγαθό της ζωής αφορά ιδίως στους ηλικιωμένους , ενώ
το αγαθό της οικονομικής ευμάρειας στους νεώτερους.
Ως δίλημμα πάλι είναι δυνατόν να θυσιαστούν οι γονείς και οι παππούδες μας για τα
παιδιά μας ? Ή οι νεώτεροι θα έπρεπε να θυσιάσουν κάτι από το σήμερα και το
αύριο για να επιβιώσουν οι δικοί τους ?.
Στην περίπτωση της χώρας μας , η πανδημία μάλλον μας συσπείρωσε , αποκαλύπτοντας
πως στα θεμελιώδη ηθικά διλήμματα υπάρχςι σύμπνοια , κάτι που δεν πρέπει να ξεχαστεί!!!
Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα υπάρξει σωτηρία και θα στρώσει η ζωή μας και η οικονομία
δεν θα μας ξαναγυρίσει στα άθλια μνημόνια !!!.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου