Μελαγχολία

Φεύγουν κοπάδια για τις πατρίδες τους και οι ξένοι μας,
με τα παιδιά τους να νιώθουν τον σπαραγμό της ξενιτιάς,
μιας κι αυτήν εδώ έμαθαν για πατρίδα, εδώ μάθανε γλώσσα,
κράτησαν και τη σημαία της. Σαν τα δικά μας παιδιά όπου
γης μετανάστες.

Σ΄αυτόν τον παράδεισο εδώ στην άκρη της Μεσογείου, όπου
σπάταλα χάρισε ο Θεός τόσα καλά, περνάμε τόσο άσχημα,
τόσο στερημένα . Τι φταίει και καταρρέει εκκωφαντικά το
σπίτι σ΄ αυτό το προνομιούχο οικόπεδο του Νότου. ¨Ηταν
φτιαγμένο με πλήθρες, με τσίγκους, σαν φαβέλα, από ψεύτες,
αλμπάνηδες και διεφθαρμένους, αισχρούς και αιματορου-
φήχτρες που δεν χορταίνουν με τίποτα και χάλασαν
ανεπανόρθωτα τα μέσα μας και το περιβάλλον μας.

Και το γαμώτο είναι ότι όσοι κυβερνούν είναι ο,τι
χειρότερο υπάρχει στα δημόσια αξιώματα προκαλώντας
μελαγχολία, φόβο, αγωνία, απορία για το αύριο αλλά
και για μετά δέκα-είκοσι χρόνια.

Βαριά άρρωστο το πολιτικό σύστημα, δεν διορθώθηκε από
το προχουντικό χάλι, έπεσε πάλι στον ίδιο βόθρο εξαθλίωσης
με νέα οικονομικά τζάκια 1974-2010, με εκκωφαντική ατιμω-
ρησία των διεφθαρμένων, με ένα εκατομμύριο συμπατριώτες
στο δρόμο.

Κι η δική μας συμμετοχή στο χάλι μας είναι μεγάλη που , ως
συνήθως για τα μικροσυμφεροντάκια μας ψηφίζαμε τα ίδια
άδεια ρούχα, τα ίδια μπατιράκια που αγωνίζονταν ΜΟΝΟ
για την πάρτη τους με εγκληματική αδιαφορία για το λαό.

Ας βάλουμε μυαλό στις εκλογές όποτε γίνουν. Κανένα από
τους δύο. Τέλειωσαν αυτοί. Ας πάρουν την παχυλή τους σύν-
ταξη κι ας πάψουμε να τους ακούμε...
Μας χάλασαν το κέφι, μας έδιωξαν την καλή διάθεση,
μας έδιωξαν την αισιοδοξία και τις μικροχαρές.
Κι ο Πρόεδρος ακόμα 30.000...........................................................