Από 21 Σεπτεμβρίου Φθινόπωρο στη φύση, φθινόπωρο
και στη ζωή μας. Καταθλιπτική ποιητική εποχή, αλλά
καταθλιπτική ασφυξία στις ψυχές μας. Παραμιλητό
και αγωνία. Μόνιμο Φθινόπωρο πλέον. Κατήφεια .
Ούτε να ερχόμασταν από πόλεμο με πλήθος σκοτωμένων!.
1940-1950. Δεν απέχουμε καθόλου. Μόνο το δελτίο για
ψωμί, δεν έχουν καθιερώσει ακόμη. Ίσως να το καθι-
ερώσουν για το πετρέλαιο, που δεν θα ζεσταίνει πια
τους γέροντες συνταξιούχους και τα παιδιά...
Και να θέλεις να πεις κάτι παρηγορητικό, κάτι δικαιο-
λογητικό για την κυβέρνηση δεν βγαίνει τίποτα, αφού
παραδέρνουν μέσα σε παλινωδίες, λένε και ξελένε, δεν
μας εξηγούν για πόσο καιρό θα μας ξεζουμίζουν κι αν
κάποτε θα ανασάνουμε βλέποντας μια ξαστεριά κι όχι
ένα μόνιμα καταθλιπτικό Φθινόπωρο.
Τώρα ο καθένας μας δεν βλέπει αλλά και δεν έχει καμία
προοπτική. Οι απώλειες που υφίσταται είναι τελεσίδικες
και το αργό πετσόκομμα στο οποίο υποβάλλεται ατελείωτο.
Κι επί πλέον- το χειρότερο "εις μάτην" !.
Ξέρουμε πια , αισθανόμαστε και γνωρίζουμε ότι το
υστέρημά μας δεν συμβάλλει στο κοινό καλό και στην
ανόρθωση της πατρίδας, αλλά ότι υπεξαιρείται από τους
ίδιους άθλιους που συνεχίζουν να πλουτίζουν , ενώ
συνεχίζουν επίσης να οδηγούν στην πτώχευση τα πάντα,
και τους ανθρώπους και τα πράγματα της πολιτείας !.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου