Τρέχειιιιιιιιιιι ο χρόνος !.

Τα τελευταία χρόνια και μέχρι σήμερα η γενική εντύπωση
είναι ότι ο χρόνος, η εβδομάδα ιδίως τρέχουν αναπανάληπτα
τόσο γρήγορα, όπως τώρα , Να το 2012 τελειώνει τόσο γρήγο-
ρα και  μέσα σε δυστυχία όλων μας σχεδόν, πλην φοροκλεπτών.

Μεγαλώσαμε πολύ ; Έχουμε τρέξει για πολλά ; Το αέναο κυνήγι
του βιοπορισμού μας δημιούργησε τόσο έντονο ρυθμό ζωής ;
Έτσι διαπιστώνουμε, με αγωνία είναι η αλήθεια για μικρούς και
μεγάλους, ότι ο χρόνος είναι πρωταθλητής ταχύτητας, σαν τον
Μπολτ, γκαζωμένος σαν δαιμονισμένος. Οι εποχές πηδάνε η
μία την άλλη,  χάνουμε το λογαριασμό.

Πάει το τότε πολυθρύλητο ΜΙλένιουμ του 2000!!!. Τα μωράκια του
 τότε όπου νάναι θ΄αρχίσουν να καπνίζουν και θα βλέπουν την αλλαγή
στο  βρακί τους !.

Ξυπνάμε τσαγκαροδευτέρα, που λέγαμε, πριν πάρεις δυο τρεις
ανάσες και κατεβάσεις τον καφεδάκο σου, ξαφνικά Παρασκευή.
Πάει η εβδομάδα. Μας καταπίνει η καθημερινότητα, τούτη δω η
ασήμαντη για πολλούς, που πολλές φορές  μας έχει αιχμαλωτίσει,
ακόμη και τους συνταξιούχους που δεν έχουν έγνοια για δουλειά,
με παιδιά μέχρι το 2007 λίγο πολύ βολεμένα, και πάλι τρομάζεις
πόσο γρήγορα τρέχουν τα χρόνια.

Από μια ηλικία και μετά, αντί να περνάει ο χρόνος όλο και πιο
αργά ελλείψει απασχόλησης, πιο χαλαρά και πιο νωχελικά,
βλέπεις να μιμούνται οι πιό πολλοί τον δρομέα Βέγγο.
Χαρακτηριστική η έκφραση, ΄"τρέχω, τρέχω" 'οταν ρωτάμε κάποιον
στο δρόμο που έχουμε καιρό να τον δούμε.
Ναι ένα συνεχές τρέξιμο είναι η ζωή για όλους. Αν πεις και για τους
πλούσιους, αυτοί κι αν τρέχουν για να διαφυλάξουν όσα οικονό-
μησαν.
Φορτωθήκαμε πολλά νομίζω, γεμίσαμε ανάγκες, πασχίσαμε να τα
κάνουμε όλα και να τα αποκτήσουμε και ξαφνικά από τον περσινό
χειμώνα διαπιστώσαμε ότι "μαζί τα τρώγαμε" , κι από τα πολλά βρε-
θήκαμε στον άσσο!.