Η ΑΠΟΧΗ...

Στις εκλογές της Κυριακής για τις οποίες οι πάντες συνιστούν όχι αποχή
αλλά όλοι παρόντες για λόγους Δημοκρατίας και ατομικών δικαιωμάτων.
Πως μπορεί όμως να πιστωθεί ή να χρεωθεί η νίκη  ή η ήττα, στα εκατομ-
μύρια  των ανέργων, περιθωριοποιημένων οικονομικά , συντετριμμένο
επαγγελματικά που αναπολεί την προηγούμενη ισορροπημένη ζωή του
κάνει απολογισμό του πως κατάντησε τώρα και θέλει να αυτοτιμωρηθεί
που δεν πρόβλεψε ή να τιμωρήσει επειδή πίστεψε !!!.

Πως και ποιός μπορεί να απευθυνθεί σ΄αυτόν τον πολίτη που δύσκολα 
ακούει ένα ποταμό ΘΑ για το μέλλον . Ποιό μέλλον ; Τώρα καίγεται, τώρα
πεινάει, τώρα δικαινδυνεύει να χάσει το σπίτι του, τώρα είναι ανήμπορος
να βοηθήσει τα παιδιά του. Ποιός μπορεί να τον πείσει ; Ποιός μπορεί
να πείσει τον άστεγο, τον συσσιτούμενο στην ουρά, τον ανασφάλιστο
υγειονομικά , που πέρασε πλέον ( από το δεν πληρώνω στο Σύνταγμα)
;πό το σημείο της οργής στο σημείο της αδιαφορίας και της εσωστρεφούς
ηττοπάθειας.

Όταν  το παρόν του  είναι ζοφερό ίδιο με το αύριο και παραπέρα, όταν 
έχει στείλει άπειρα βιογραφιά, έχει γλύψει κάθε "ισχυρό και μη". Τίποτα.
Δεν περιμένει κάτι απέξω, κάτι πολιτικά αποτελεσματικό.

Πως και ποιόν να ψηφίσει ; Γιατί ; Το τώρα του και το αύριο είναι άδεια.
Τους θεωρεί πια όλους ίδιους. Η μάχη γι΄αυτόν τον πολίτη έχει χαθεί.
Ενοχοποιεί τους πάντες, δεν πιστεύει κανέναν και στην απελπισία του
ρίχνει τιμωρητική ψήφο στα άκρα, έτσι από άχτι στην εξουσία και τους
λοιπούς λαοπλάνους που υπόσχονται ονειροφαντασίες.