ΛΥΣΙΑΣ. Ο ΥΠΕΡ ΑΔΥΝΑΤΟΥ ΛΟΓΟΣ.

Ο Λυσίας ήταν από τους σημαντικότερους ρήτορες της αρχαιότητας.
459-380 πΧ. Έγραψε 230 λόγους. Εκ των σημαντικότερων λόγων
του "Ο Υπέρ Αδυνάτου"  έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες θεω-
ρούμενος κορυφαίο δείγμα αγόρευσης και γράφτηκε αμέσως μετά το
τέλος της τυραννίας των 30 τυράννων .

Στην αρχαία Αθήνα υπήρχε ο θεσμός της Βουλής των πεντακοσίων
συμβούλιο από γηγενείς άνω των 30 ετών, και τα μέλη της ήταν 500
50 από κάθε φυλή, εκλεγμένοι για ένα χρόνο με κλήρο και εθεωρείτο
άκρως τιμητικό αξίωμα.

Έργο της ήταν η προπαρασκευή νομοσχεδίων για την Εκκλησία του
Δήμου η οποία τα ενέκρινε ή όχι. Ακόμη έργο της ήταν η εκδίκαση
καταγγελιών εναντίον πολιτών και η προστασία από κακόπιστους
συκοφάντες.

Σε περίπτωση λοιπόν καταγγελιών απαιτείτο από τον κατήγορο
να προσκομίσει ισχυρά στοιχεία και ακλόνητες αποδείξεις για τυχόν
χαριστική αντιμετώπιση του ωφελουμένου.

Ένας Αθηναίος πολίτης προσέφυγε στον Λυσία για να τον υπερασπιστεί
στη Βουλή, διότι άλλος Αθηναίος τον κατηγόρησε ότι παρανόμως έλαβε
κοινωνικό επίδομα ( και τότε υπήρχε κρατική πρόνοια !) λόγω της ανα-
πηρίας του, ενώ ήταν ικανός για εργασία.

Ο Λυσίας τότε αποφάσισε να ασχοληθεί με την υπόθεση του αναπήρου
(Αδύνατου) , και κατά μετάφραση του Σ.Τζουμελέα 1939 του κειμένου,
ξεκίνησε την αγόρευσή του ως εξής :

"Ευγνωμονώ σχεδόν κύριοι Βουλευταί, τον μηνυτήν που μου παρεσκεύασεν
αυτήν εδώ την δίκην. Διότι , ενώ πρωτύτερα δεν είχον αφορμήν, εκ της 
οποίας ορμώμενος να λογοδοτήσω δια την ζωήν μου, τώρα εξ αιτίας τούτου
έχω λάβει ( αφορμήν) . Και θα προσπαθήσω να αποδείξω δια του λόγου μου
ότι ούτος μεν ψεύδεται , εγώ δε έχω ζήσει μέχρι σήμερον άξιος επαίνου μάλλον
ή φθόνου.
Διότι φρονών ότι από φθόνο και μόνο παρεσκεύασε την σημερινήν δίκην. Και
όμως εκείνος ο οποίος φθονεί όσους οι άλλοι λυπούνται, από ποίαν ανα-
πηρίαν  νομίζετε ότι ο τοιούτος άνθρωπος δύναται να απέχη ;
Διότι αν μεν με κατήγγειλε δια να μου πάρη χρήματα, είναι συκοφάντης, εάν δε
ως εχθρόν του με εκδικείται, ψεύδεται, διότι 'ενεκα της πονηρίας του , ούτε φίλον
ούτε εχθρόν τον είχα ποτέ "

Σε σχέση λοιπόν με το κατηγορητήριο κατά των 10 πολιτικών, τους οποίους ούτε
καν υπερασπίζομαι, καθόσον ως ασφαλισμένος είχα εμπειρία των από τις
υπέρογκες τιμές των φαρμάκων και της μεγαλύτερης του 25% συμμετοχής
μας, ναι υπάρχει ένα διαρκές σκάνδαλο που γονάτισε την εθνική οικονομία
αφενός και αφετέρου όλοι οι ασφαλισμένοι πληρώναμε απροστάτευτοι ό,τι
καθόριζαν οι αρμόδιοι. 

Στο προκείμενο , ας χρησιμοποιηθεί ο Λυσίας ώστε να υπάρξει τεκμηρίωση και
ισχυρές αποδείξεις και σαφή περιστατικά, γιατί με εικασίες, θεωρίες και εκτιμήσεις
δεν στοιχειοθετούνται ισχυρές κατηγορίες και τελικά ο "μουτζούρης" μένει στο
Λαό που ανίσχυρος "σκάει και πληρώνει" και οι "πατέρες" του Έθνους κυνηγάνε
το χιλιάρικο για το ενοίκιο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!. Και για τα διάφορα κοινωνικά επιδό-
ματα ζητούνται ένα σωρό δικαιολογητικά, ετήσιο εισόδημα έως 3-5.000 και να
έχουν ...κάμποσα παιδιά για να δικαιωθούν τις δεκάρες του κράτους. 
Ενώ για τους "πατέρες" "πάρτε όλοι, είναι τζάμπα, αφού άλλοι πληρώνουν".
Να πληρώσουν βαριά οι ενεχόμενοι, να μην γλυτώσει, ως συνήθως, κανείς !!!. 

ΥΓ1. Ο μεγάλος Καποδίστριας στις 4-8-1829 ανακοίνωσε την παραίτησή του από
κάθε αμοιβή, ακόμη και από οφειλόμενα χρέη ( είχε δώσει δικά του χρήματα).
"Κάνένας καλός βρέεεεεε" !. Από τι υλικό ήταν αυτός ο Έλληνας !!!!.
ΥΓ2. Δεν πρόκειται για θέμα νομιμότητας και ηθικής η λήψη του 1000άρικου
από εκατομμυριούχους πολιτικούς, αλλά για καθαρό θέμα αξιοπρέπειας!!!
ΥΓ3. Των "παλιών" είναι το φαρμακοσκάνδαλο, αλλά και των νέων ηθικών
το 1000ρικο  και κάτι περσινά του 300ριού "δώρου του 13ου μισθού"που το
πήραν αρκετοί.  

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΟΙ.

Από πολύ παλιά χρόνια υπάρχει η ανθρώπινη αλλεργία για κάθε είδους
κριτική. Πάντα δυσάρεστη , πάντα εξοβελιστέα, επίφοβη κι επικίνδυνη
για τον κρινόμενο. Γιατί άραγε ?
 
Οι κρίνοντες είναι άνθρωποι . Ό,τι ξεκινάει από άνθρωπο είναι περιχαρακωμένο
και καλοφυλαγμένο στο υποσυνείδητό του και μέσα στον περίγυρο που ζει ,
μεγαλώνει και εργάζεται , άρα έχει προσωπική σφραγίδα, ήθος, ύφος, σπουδές
καταβολές, απωθημένα,κόμπλεξ, μειονεξίες κλπ.
Δηλαδή υπάρχει το στοιχείο της καθαρής υποκειμενικότητας, όσον αφορά την
ατομική συγκρότηση του κριτή, εκφράζει τον χαρακτήρα του κι εκείνες
τις εμφανείς-αφανείς ιδιότητες του ατόμου ήτοι κακία-καλοσύνη, ευγένεια-αγένεια,
σεμνότητα-θράσος, γνώση-ημιμάθεια, συμπάθεια-αντιπάθεια κλπ. άλλες αντιθέσεις.

Και θα έλεγε κανείς ότι εφόσον παίρνει την απόφαση κάποιος να γίνει π.χ. κριτικός τέχνης
θα πρέπει να έχει ως εφόδια τη γνώση σε βαθμό ικανοποιητικό για την όποια μορφή
τέχνης ήτοι ζωγραφική , γλυπτική, αρχιτεκτονική κλπ. ώστε η κρίση να έχει σοβαρό
εχέγγυο και να εκφράζεται Ομε τρόπο όσο γίνεται αντικειμενικότερο.
Είναι βασικό να υπάρχει στον κριτικό η ειδική γνώση γι΄αυτό που κρίνει.
Αν δεν είναι ζωγράφος ή γλύπτης κλπ. με ποιες ειδικότερες γνώσεις μπορεί να επαινέσει
ή να απορρίψει την προσπάθεια του δημιουργού ? Πως θα κρίνει έναν ηθοποιό αν δεν
έχει σπουδάσει ανάλογα την υποκριτική , ώστε να μπορεί να διεισδύσει στα τεκταινόμενα.
Δεν αρκεί η αρέσκεια σε κάτι , αλλά η σπουδή έτσι ώστε να προσφέρει με τις ειδικές
του γνώσεις στην καλυτέρευση του κρινόμενου. Ο μη ζωγράφος πως μπορεί να
ερμηνεύσει τον δημιουργό ? . Ο μη συγγραφέας κλπ.

Πόσες φορές δεν γέμισαν οι εφημερίδες με δηλητηριώδεις κριτικές για διάφορα
θεάματα και ακατάσχετες δηλώσεις και αντιδηλώσεις συντηρώντας ένα κλίμα
εμφυλιοπολεμικό , προβληματίζοντας αναγνώστες και θεατές.

Μετά υπάρχει κάτι άλλο που μας προβληματίζει . Κατακρίνονται επιπόλαια ή
και τεκμηριωμένα θέματα, αρκούμενος ο κριτικός να κατακεραυνώνει αόριστα
και γενικά χωρίς να κάνει τον κόπο να επισημάνει που χωλαίνει ο καλλιτέχνης
και χωρίς , αφού ως ...γνώστης του θέματος, να προτείνει βελτιώσεις ώστε η
κρίση του να διορθώσει ό,τι μπορεί να διορθωθεί.  

Αν δούμε δε τις καθημερινές κρίσεις τηλεοπτικών παραγωγών από πανάσχετους
...κριτικούς εκεί είναι το περιβόλι κάθε καρυδιάς καρύδι κρίσεων !!!. Κακίες,
καρφώματα, θάψιμο, ό,τι απωθημένα έχουν τα βγάζουν φόρα παρτίδα.

Είναι άθλιο να κρίνει κανείς ανέξοδα, άλλον που η τέχνη του είναι και βιοπορισμός
του, είναι το επάγγελμά του, η ζωή του τελικά.
Κρίση αντικειμενική, από γνώστη του θέματος, συμβουλευτική και τέλος να είναι
εποικοδομητική , διορθωτική έτσι ώστε ο κρινόμενος να κερδίζει κι όχι να
πηγαίνει χαμένος ο κόπος του, η προσπάθειά του να προσφέρει ό,τι μπορεί και
μάλιστα όταν αντί να κρίνει αντικειμενικά, κολακεύει έναν ατάλαντο για
κάποιους λόγους που εκείνος ξέρει.

Οι Αθηναίοι ρώτησαν τον Διογένη . "Ποια θηρία δαγκώνουν περισσότερο ?
Κι αυτός είπε. " Από τα άγρια ο συκοφάντης . Και από τα ήμερα ο κόλακας"!.
 
  

ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΙΑ.

Φιλότιμο=Η αγάπη της τιμής κατά Πίνδαρο.
Αυτός που έχει συναίσθημα της τιμής, της αξιοπρέπειας κι επιθυμεί να τον
τιμούν οι άλλοι. Ακόμη ο εργατικός και φιλόπονος που προσπαθεί συνειδητά
να τηρήσεις τις υποχρεώσεις του.
Επίσης ο γενναιόδωρος στην περίπτωση που βοηθά ή φροντίζει κάποιον ακόμη
και με χρήματα.
Χρησιμοποιείται από τους Ελληνιστικούς χρόνους με τη σημερινή έννοια και
ακόμη δεν μπορεί να μεταφραστεί με ακρίβεια σε άλλες γλώσσες !.

Διάσημοι και μη αλλοδαποί φιλέλληνες ή όχι εντυπωσιάζονται από το ότι οι
Έλληνες λογοφέρνουν από το ποιος θα πληρώσει ένα λογαριασμό σε διασκέ-
δαση, σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους που ψυχρά κι ανέκφραστα πληρώνουν
ο καθένας το μερίδιό του !. Φίλοι με πολύχρονη διαμονή στη Γερμανία λένε ότι
εκατό φορές να τους κεράσεις, δεν θα το ανταποδώσουν ποτέ, θεωρώντας την
Ελληνική χειρονομία ως εκδήλωση κατωτερότητας που προσπαθεί να κολακέψει !.
Εμείς λέμε "κιμπαρλίκι", κι άντε να το εξηγήσεις στους τσιφούτηδες Ευρωπαίους.

Φίλος στην Ολλανδία διδάσκων Ελληνικά σε ΑΕΙ, τους είπε να γράψουν τη φράση  
" Όταν κερνώ χαίρομαι". Σηκώθηκε ένας Ολλανδός και τους λέει: Συγγνώμη , αλλά
εγώ δεν καταλαβαίνω το νόημα της φράσης. Γιατί να χαίρομαι, όταν κερνώ τους
φίλους" ; Τι να του πεις ; Όταν , λόγω καθημερινής νοοτροπίας, κάθε ζευγάρι που
εργάζεται πληρώνουν ο καθένας το 50% ακριβώς για κάθε αγορά , έστω και δεκάρες!,

Σε εμένα έτυχε, όταν πήγα να πληρώσω σε ένα ξενοδοχείο το λογαριασμό, 'ενας
Άγγλος  είχε μαζέψει ένα σωρό σακουλάκια ζάχαρης που δίνονται στο
πρωινό, και απαιτούσε να αφαιρεθεί η αξία τους από το λογαριασμό του !!!!!.
Μάταια ο υπάλληλος του έλεγε πως η ζάχαρη δίνεται δωρεάν, αλλά αυτός επέμενε
πως αφού δεν την κατανάλωσε έπρεπε να αφαιρεθεί η αξία της !!! Τελικά πήρε τα
σακουλάκια μαζί του !!!!! Κι εμείς τρίβαμε τα μάτια μας.

Υπερβολές ίσως από κάποιους, εκτός του καθιερωμένου στα ζευγάρια ο καθένας το
50% του, αλλά αυτή η κυρίαρχη αντίληψη της τσιγκουνιάς, της μη ανταπόδοσις
ενός κεράσματος, μας ξενίζουν δεδομένου και ότι εμείς ξεπερνάμε τα όρια στη
σπατάλη και στην συνήθη φράση "¨Ολα δικά μου" βγάζουμε και πιστόλι...... σε τυχόν
αντίρρηση!!!.

Εμείς ω Εμείς !!!. Πρώτοι στη σπατάλη, στο κέρασμα, στην επίδειξη αλλά και στη
φιγούρα. Αλλά το φιλότιμο προσφοράς στο φίλο, στους ξένους με το αρχαίο
"τους ξένους ξένιζε"  είναι το χαρακτηριστικό μας, αδιανόητο για τους ξένους.
Γι΄αυτό κι ο Ντάισενμπλουμ Ολλανδός ντε, είπε το περίφημο 'οτι "φάγαμε τα λεφτά
της Ε.Ε. στα ποτά και στις γυναίκες" !. Ε δεν ξεχνάμε το πήξιμο της επαρχίας με
σκυλάδικα και το αδιαχώρητο στα καζίνα.

Περάσαμε πλούσια ! Τώρα ήρθε και η ώρα του λογαριασμού !!!.
Από το να περνάς μια ζωή στην πείνα, ας πάει και το παλιάμπελο  ε ; !!!!!!!!!!!!.

ΥΓ1. Γράφτηκε ότι το 75% των Ελβετών απέχει από το σεξ !.
          Ας φανταστούμε τη χαρά του 25% !!!!!!!!!
ΥΓ2.  Φαίνεται , τελικά, ότι στη χώρα όπου δημιουργήθηκε η έννοια του φιλότιμου,
           το πολιτικό φιλότιμο έχει πλέον εκλείψει γενικά. Η προσκόλληση στα αξιώματα
           και στα προνόμια που απορρέουν, όποια και αν είναι αυτά, είναι πιο ισχυρά
           από την ευθιξία που οφείλει να επιδεικνύει η πολιτική τάξη!.