ΛΥΣΙΑΣ. Ο ΥΠΕΡ ΑΔΥΝΑΤΟΥ ΛΟΓΟΣ.

Ο Λυσίας ήταν από τους σημαντικότερους ρήτορες της αρχαιότητας.
459-380 πΧ. Έγραψε 230 λόγους. Εκ των σημαντικότερων λόγων
του "Ο Υπέρ Αδυνάτου"  έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες θεω-
ρούμενος κορυφαίο δείγμα αγόρευσης και γράφτηκε αμέσως μετά το
τέλος της τυραννίας των 30 τυράννων .

Στην αρχαία Αθήνα υπήρχε ο θεσμός της Βουλής των πεντακοσίων
συμβούλιο από γηγενείς άνω των 30 ετών, και τα μέλη της ήταν 500
50 από κάθε φυλή, εκλεγμένοι για ένα χρόνο με κλήρο και εθεωρείτο
άκρως τιμητικό αξίωμα.

Έργο της ήταν η προπαρασκευή νομοσχεδίων για την Εκκλησία του
Δήμου η οποία τα ενέκρινε ή όχι. Ακόμη έργο της ήταν η εκδίκαση
καταγγελιών εναντίον πολιτών και η προστασία από κακόπιστους
συκοφάντες.

Σε περίπτωση λοιπόν καταγγελιών απαιτείτο από τον κατήγορο
να προσκομίσει ισχυρά στοιχεία και ακλόνητες αποδείξεις για τυχόν
χαριστική αντιμετώπιση του ωφελουμένου.

Ένας Αθηναίος πολίτης προσέφυγε στον Λυσία για να τον υπερασπιστεί
στη Βουλή, διότι άλλος Αθηναίος τον κατηγόρησε ότι παρανόμως έλαβε
κοινωνικό επίδομα ( και τότε υπήρχε κρατική πρόνοια !) λόγω της ανα-
πηρίας του, ενώ ήταν ικανός για εργασία.

Ο Λυσίας τότε αποφάσισε να ασχοληθεί με την υπόθεση του αναπήρου
(Αδύνατου) , και κατά μετάφραση του Σ.Τζουμελέα 1939 του κειμένου,
ξεκίνησε την αγόρευσή του ως εξής :

"Ευγνωμονώ σχεδόν κύριοι Βουλευταί, τον μηνυτήν που μου παρεσκεύασεν
αυτήν εδώ την δίκην. Διότι , ενώ πρωτύτερα δεν είχον αφορμήν, εκ της 
οποίας ορμώμενος να λογοδοτήσω δια την ζωήν μου, τώρα εξ αιτίας τούτου
έχω λάβει ( αφορμήν) . Και θα προσπαθήσω να αποδείξω δια του λόγου μου
ότι ούτος μεν ψεύδεται , εγώ δε έχω ζήσει μέχρι σήμερον άξιος επαίνου μάλλον
ή φθόνου.
Διότι φρονών ότι από φθόνο και μόνο παρεσκεύασε την σημερινήν δίκην. Και
όμως εκείνος ο οποίος φθονεί όσους οι άλλοι λυπούνται, από ποίαν ανα-
πηρίαν  νομίζετε ότι ο τοιούτος άνθρωπος δύναται να απέχη ;
Διότι αν μεν με κατήγγειλε δια να μου πάρη χρήματα, είναι συκοφάντης, εάν δε
ως εχθρόν του με εκδικείται, ψεύδεται, διότι 'ενεκα της πονηρίας του , ούτε φίλον
ούτε εχθρόν τον είχα ποτέ "

Σε σχέση λοιπόν με το κατηγορητήριο κατά των 10 πολιτικών, τους οποίους ούτε
καν υπερασπίζομαι, καθόσον ως ασφαλισμένος είχα εμπειρία των από τις
υπέρογκες τιμές των φαρμάκων και της μεγαλύτερης του 25% συμμετοχής
μας, ναι υπάρχει ένα διαρκές σκάνδαλο που γονάτισε την εθνική οικονομία
αφενός και αφετέρου όλοι οι ασφαλισμένοι πληρώναμε απροστάτευτοι ό,τι
καθόριζαν οι αρμόδιοι. 

Στο προκείμενο , ας χρησιμοποιηθεί ο Λυσίας ώστε να υπάρξει τεκμηρίωση και
ισχυρές αποδείξεις και σαφή περιστατικά, γιατί με εικασίες, θεωρίες και εκτιμήσεις
δεν στοιχειοθετούνται ισχυρές κατηγορίες και τελικά ο "μουτζούρης" μένει στο
Λαό που ανίσχυρος "σκάει και πληρώνει" και οι "πατέρες" του Έθνους κυνηγάνε
το χιλιάρικο για το ενοίκιο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!. Και για τα διάφορα κοινωνικά επιδό-
ματα ζητούνται ένα σωρό δικαιολογητικά, ετήσιο εισόδημα έως 3-5.000 και να
έχουν ...κάμποσα παιδιά για να δικαιωθούν τις δεκάρες του κράτους. 
Ενώ για τους "πατέρες" "πάρτε όλοι, είναι τζάμπα, αφού άλλοι πληρώνουν".
Να πληρώσουν βαριά οι ενεχόμενοι, να μην γλυτώσει, ως συνήθως, κανείς !!!. 

ΥΓ1. Ο μεγάλος Καποδίστριας στις 4-8-1829 ανακοίνωσε την παραίτησή του από
κάθε αμοιβή, ακόμη και από οφειλόμενα χρέη ( είχε δώσει δικά του χρήματα).
"Κάνένας καλός βρέεεεεε" !. Από τι υλικό ήταν αυτός ο Έλληνας !!!!.
ΥΓ2. Δεν πρόκειται για θέμα νομιμότητας και ηθικής η λήψη του 1000άρικου
από εκατομμυριούχους πολιτικούς, αλλά για καθαρό θέμα αξιοπρέπειας!!!
ΥΓ3. Των "παλιών" είναι το φαρμακοσκάνδαλο, αλλά και των νέων ηθικών
το 1000ρικο  και κάτι περσινά του 300ριού "δώρου του 13ου μισθού"που το
πήραν αρκετοί.